Vroeger, we hebben het over 1996, 10 jaar jong en in het trotse bezit van een schooltuin. Elke dinsdag na school op de fiets naar de moestuin om in de grond te wieden en groentes te oogsten. Trots als een pauw thuiskomen met verse courgettes op de bagagedrager.
Nee, dan tegenwoordig. Kinderen komen te weinig buiten en wie er nog weet hoe een brocolli groeit mag het zeggen. De schooltuinen zijn met de noorderzon vertrokken, opgeheven door financiële nood of vervangen door nieuwbouwblokken. De supermarkt-courgettes komen plastic verpakt uit Spanje.
De toekomst, die kan natuurlijk alleen maar beter worden. Ik droom dat elke school in NL een moestuin of voedselbos in zijn nabijheid krijgt. Waar de kinderen uit de bovenbouw minimaal 1x per maand in de tuin staan te wieden. Zaden zijn nagenoeg gratis. Wat er ontbreekt, zijn de kennis en de tijd. Als we nou 1 tuinman koppelen aan 5 scholen. Elke dag van de week is deze tuinman op een andere school. Het enige wat dan moet worden betaald is het salaris van de tuinman. €600 per maand per school.
€600 per maand lijkt me voor een school best goed te doen. Kinderen zijn buiten, leren over de natuur in de praktijk ipv uit een boek en krijgen verse groente mee naar huis. Waar wachten we nog op?
De rubriek Klagen is zilver, dromen is goud! is een onregelmatig verschijnende rubriek waarin de schrijver zijn droom deelt met de wereld. Deze maand door: Raymond Landegent